MONTGARRI DESDE EL PLA DE BERET

Als elke dag en zoals gewoonlijk, overdekte aanbreekt en beetje bij beetje, de hele ochtend is het opruimen, dat als, als de dag vordert, worden de protagonist is de wind. Vandaag is de groep gevormd door Lieka, Andre, en Kobe Els voegt zich bij een dame uit Parijs met haar twee kleinkinderen, ook een partner, James, die deze zomer met ons te zijn voor praktijken gids.

In de parkeerplaats van Pla de Beret, die kwamen uit Baqueira, start u de GR-211, aan de ene kant, en een onverharde weg die loopt langs de rechteroever van de Noguera Pallaresa, die door een prachtig bos van sparren en dennen zwart, wat verder reikt dan Montgarri. Deze twee paden zijn degenen die de reis, maar wat variatie wil om de monotonie van de twee routes te breken.

Ik leg uit dat de Pla de Beret, voormalig scenario covens van heksen en tovenaars, is een groot open gebied tot 1850 meter. Hoog contrast tussen de winter, sneeuw sporten en in de zomer, met gras weilanden waar koeien grazen rustig. Uitzonderlijk voor de locatie, is een natuurlijke grens tussen de Atlantische Oceaan en Middellandse Zee noord naar zuid. Ik zeg u ook, dat alle bergpassen tussen de twee landen worden "de stappen van de vrijheid" op hun reis door mensen op de vlucht voor de verschillende militaire gebeurtenissen in beide landen. De route langs de rivier Noguera Pallaresa en loopt tussen de zwarte dennen bossen en weilanden. We staken een aantal streams, links de brede weg te lopen tussen de pijnbomen tot we bij een open plek, hebben we boven de Cabana de Parros en na het oversteken van de Arriu Horcalh wij weg zijn is het van Cabau. Even later zagen we Montgarri Sanctuary, op een zonnige open plek bij de rivier Noguera Pallaresa, die we bereikt in minuten. Montgarri Sanctuary is gelegen op de zuidelijke hellingen van de bergen is Bandolers. Behoort tot de gemeente van Naut Aran. Hoewel het huidige gebouw is de zestiende eeuw, het fundament van het gebouw dateert uit de jaren 1117-1119 toen volgens de overlevering, vond de Maagd Maria.

We vinden Josine en Philippe, collega's van andere winkels en het hotel. Na het nemen van een verfrissing en een hapje, we begonnen aan de schaduwzijde spoor tussen de dennenbossen van de berg Dossau. Omdat de kinderen zijn wat langzamer, James blijft bij hen en oma, en mij met Lieka, Andre, Els en Kobe gaan we in de rivier om te wandelen langs de rivierbedding en het opsporen van het door de beboste hellingen van de Pla de Beret.

Como cada día y como viene siendo habitual, amanece cubierto y, poco a poco, a lo largo de la mañana se va despejando, eso si, a medida que avanza el día el protagonista es el viento. Hoy, al grupo formado por Lieka, André, Els y Kobe se incorpora una señora de Paris con sus dos nietos, también, un compañero, Jacobo, que estará este verano con nosotros para realizar las prácticas de guía.

En el aparcamiento del Pla de Beret, al que se llegamos desde Baqueira, arrancan el GR-211, por un lado, y una pista sin asfaltar que transcurre por el margen derecho de la Noguera Pallaresa, que atraviesan un bello bosque de abetos y pino negro, que llega más allá de Montgarri. Estos dos caminos son por los que realizamos la excursión, aunque haremos alguna variante para romper la monotonía de ambos recorridos.

Les explico que el Pla de Beret, antiguo escenario de aquelarres de brujas y hechiceros, es una gran explanada a 1850 m de altitud. De grandes contrastes entre el invierno, con los deportes de nieve y el verano, con los prados de pasto donde tranquilamente pace el ganado. Excepcional por su situación, es frontera natural entre la vertiente Atlàntica al norte y Mediterránea al sur. Les cuento, también, que todos los pasos de montaña que hay entre los dos países, se les llaman ”los pasos de la libertad”, ya que por ellos transitaban las personas que huían de los diversos acontecimientos bélicos acaecidos en ambos países. El itinerario baja siguiendo el curso del río Noguera Pallaresa y transcurre entre bosques de pino negro y zonas de pasto. Atravesamos varios torrentes, dejamos el ancho camino para caminar entre medio de los pinos hasta que llegamos a un claro, dejamos más arriba la Cabana de Parròs y tras cruzar el Arriu Horcalh se llegamos a la bòrda Es de Cabau. Un poco más adelante, divisamos el Santuario de Montgarri, en un rincón abierto y soleado junto al río Noguera Pallaresa, al que llegamos en pocos minutos. El Santuario de Montgarri está situado en la vertiente sur de las montañas de Es Bandolèrs. Pertenece al municipio del Naut Aran. Aunque el edificio actual es del siglo XVI, la fundación del edificio se remonta a los años 1117-1119 cuando según cuenta la tradición, encontraron a la Virgen Maria.

Nos encontramos con Josine y Philippe, compañeros de otras salidas y del hotel. Después de tomar algún refresco y comer algo, iniciamos la marcha por la pista de la vertiente umbría entre los bosques de abeto de la montaña de Dossau. Como los niños van algo más lentos, Jacobo se queda con ellos y la abuela, y yo con Lieka, André, Els y Kobe nos adentramos en el río para caminar remontándolo junto al cauce y por las laderas boscosas hasta el Pla de Beret.